Bazen dayanmaktır sevmek ; Hayat nereden vurursa vursun ayakta durabilmek. Bazen yaşamaktır sevmek ; Soluksuz ciğer gibi sevgisiz kalbin duracağını bilmek. Bazen ağırdır sevmek ; Sevdiğine layık olabilmek. Ve bazen hayattır sevmek ; Birini çok uzaktayken bile, yüreğinde taşıyabilmek…!  ÖZDEMİR ASAF _________________________________________________ onca gez toz seviyorum de sonra git nişanlan bir de ona de şerefsizlik değil mi nedir bu şöyle Saygı adabımi aştı bu gece.. __________________________________________________ Seni sevmek için ne kadar sebep varsa içimde .. İşte , seni sevmemek için de öyle , Seni sevmek için ne kadar söz varsa dilimde , Seni yermek için , Sana ermek için .. Yok işte , Bir yalan uyduruyorum ben kendimce , Kendime umutsuzluk , Sana umudum , Yollarına çaresizlik düşmüş eşkıya , Ben sana zehir zemberek suskunluğum , Ben sana gözlerinden vurulmuşum ; Sana açılan kapıların üzerime kapanan sesinde , Ben seni değil kendimi unutmuşum ; Yaralarımın kanayan damarlarına , Uykusuz gecelerimden kör sokaklar sürmüşüm ; Ne mutlu bana ... Ne mutlu , En çok bir yıldız kayıyor biliyormusunuz ? Bir dilek tutuyorum işte, Ellerin oluyor ...  Tutunuyorum sana .. Soluksuz bir sokak lambası altında , Şubat'a müebbet gözlerini sunuyorum sana  Anlasana ..... Seni sevmek için ne kadar sebep varsa içimde .. İşte o kadar yalan uyduruyorum kendime , O kadar yalan ... Kime ne ... Kendime yalanlarla tutunuyorsam kime ne ? Kendimi sende unutuyorsam kime ne ? Sende susuyor ,  Sende konuşuyorsam  Sende uyuyup  Sende uyanıyorsam , Vuruyorsam talan olan umudun mahzeninde kendimi , Kime ne , Kime ne kendimi kanatıyorsam senin düşüncende , Yalan yada gerçek , Sen sakın gecesiz uykularımda üşüme ! Ben üşüyorsam kime ne ....